[BSD Fanfiction] “Track 5” Part 2

Bungou Stray Dogs Fanfiction: “Track 5”  Part 2

Pairing: Soukoku

Genre: Drama

Rated: R

Writer: Chiyuu_ki

นากาฮาระ ชูยะ เหม่อมองออกไปยังนอกหน้าต่างบานเล็กบนเครื่องบินส่วนตัวขององค์กร หลังจากที่ใช้เวลาไปกับการลิ้มรสไวน์ชั้นดีและนอนพักผ่อนไปได้ซักพัก เขาก็ใกล้จะถึงจุดหมายปลายทาง

นี่เป็นครั้งที่สองในเดือนนี้ที่เขาต้องเดินทางไปยังยุโรปในฐานะตัวแทนจากพอร์ตมาเฟีย ภารกิจในครั้งแรกที่เขาได้รับจากบอสคือการเจรจาทำธุรกิจกับองค์กรค้าอาวุธเถื่อนและกำจัดกลุ่มศัตรูที่เป็นปรปักษ์กับพันธมิตรของมาเฟีย ภารกิจในครั้งนั้นผ่านไปอย่างราบรื่น

แต่ทว่าเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา องค์กรท้องถิ่นแห่งนี้ถูกรุกรานจากศัตรูกลุ่มเดิมอีกครั้ง ทำให้อาวุธบางส่วนที่ควรจะส่งมาถึงพวกมาเฟียถูกขโมยไป มิหนำซ้ำข้อมูลภายในบางส่วนยังรั่วไหลไปถึงศัตรู ทำให้เกิดการลอบโจมตีคลังเก็บอาวุธและการปล้นอย่างอุกอาจอยู่หลายครั้ง

และนั่นเป็นเหตุผลที่เขาต้องกลับมาที่นี่เป็นครั้งที่สอง โมริทนไม่ได้กับการถูกชิงผลประโยชน์ไปอย่างซึ่งๆหน้าจึงส่งเขากลับมาแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นโดยเฉาะ

อย่างไรซะ ศัตรูก็ไม่ได้มีสมาชิกจำนวนมาก พวกเขาเป็นเพียงกลุ่มกองโจรเท่านั้น หากนับลูกน้องฝีมือดีที่ติดตามตนมาแล้วคงใช้เวลาไม่นานในการจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย

“ถึงแล้วครับชูยะซัง”

ร่างเล็กละสายตาออกจากทิวทัศน์ด้านนอกในขณะที่เครื่องกำลังลงจอด เขาหยิบบุหรี่ขึ้นจุดสูบและลุกจากโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะเดินไปยังประตูที่กำลังเปิดออกเมื่อเครื่องจอดสนิท

ภารกิจครั้งนี้คงใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน

เขาเดินลงมาตามบันไดที่ทอดลงสู่พื้นสนามบิน บรรยากาศอันวังเวงทำเอาเรียวคิ้วขมวดเป็นปมด้วยความแปลกใจ

“ทางนี้รู้รึเปล่าว่าพวกเราจะมาถึงเวลานี้น่ะ” ชูยะหันไปเอ่ยถามลูกน้องของตนที่เดินตามมา

“พวกเราส่งข้อมูลการเดินทางมายืนยันแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่รู้ครับ”

คำตอบของชายหนุ่มในสูทดำยิ่งทำให้เขาฉงนยิ่งกว่าเดิม

ข้อมูลที่ถูกส่งมาจากมาเฟียนั้นมีทั้งเวลาที่เครื่องลง เส้นทางการบินและจำนวนของสมาชิกที่เดินทางมา ยิ่งคนที่มาด้วยคือตัวเขาแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่องค์กรลิ่วล้อนี้จะไม่ส่งรถหรือตัวแทนมารอรับ

เพียงพริบตานั้น ความข้องใจของเขาก็กระจ่างทันที

ตูมมมมม!

เสียงระเบิดกึกก้องดังขึ้นจากด้านหลัง เครื่องบินลำใหญ่ที่เขาเพิ่งลงมาลุกเป็นไฟอย่างรวดเร็ว เหล่าสมาชิกมาเฟียที่ติดตามมาด้วยวิ่งหลบสะเก็ดระเบิดกันอย่างจ้าละหวั่นก่อนที่ประตูอัตโนมัติของโกดังจอดเครื่องบินจะเปิดขึ้น

ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งพร้อมอาวุธครบมือวิ่งออกมาจากที่ซ่อนก่อนจะยกปืนไรเฟิลเล็งมาทางตน ห่ากระสุนจากกระบอกปืนพร้อมประกายไฟสว่างวาบขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ให้ตายสิ บ้าเอ๊ย!” ชูยะใช้พลังพิเศษของตนกับตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่จากรถบรรทุกที่จอดอยู่ตรงนั้นก่อนที่เขาจะใช้มันเป็นโล่กำบังให้กับตัวเองและลูกน้องได้อย่างฉิวเฉียด

“มาหลบหลังฉัน! อย่าเพิ่งออกไปตายแบบสุ่มสี่สุ่มห้าล่ะเจ้าพวกโง่!” เขากัดฟันกรอดเมื่อตู้คอนเทนเนอร์ที่กำลังใช้ต่างเกราะกำบังกำลังถูกระดมยิงเริ่มแตก

ในเวลาเดียวกัน ระเบิดหัวจรวดอีกลูกถูกยิงซ้ำไปที่เครื่องบินที่อยู่ด้านหลัง

เปลวไฟลุกลามไปยังคราบน้ำมันที่รั่วซึมออกมาจากตัวถัง

นัยน์ตาสีฟ้าเบิกกว้างด้วยความตระหนก เบื้องหน้าของพวกเขาคือห่ากระสุน ส่วนเบื้องหลังคือซากเครื่องบินที่กำลังจะกลายสภาพไม่ต่างจากระเบิดขนาดยักษ์

ก่อนที่เขาจะได้ตัดสินใจ เปลวไฟก็ลามไปยังถังน้ำมันของเครื่องบิน

ตูมมมมม!

—สติของเขาจะดับวูบไปในทันที

---

“....!”

ชูยะสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อถูกน้ำเย็นสาดใส่หน้า

นัยน์ตาสีฟ้ากระพริบถี่เพื่อปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างภายรอบตัว เรียวคิ้วขมวดมุ่นเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดแถวซี่โครงก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นคราบเลือดที่ซึมเลอะอยู่บนเสื้อ

แรงอัดจากระเบิดเมื่อครู่คงจะรุนแรงไม่น้อย

เขาอยู่ในโกดังขนาดใหญ่ ฝ่ามือทั้งสองข้างถูกล็อคอยู่กับกุญแจมือที่ถูกฝังลงบนโต๊ะเหล็กเบื้องหน้า ดวงไฟที่ถูกส่องลงมาจากบนหัวทำให้สภาพตอนนี้ของเขาไม่ต่างอะไรกับนักโทษที่รอการสอบปากคำ

“นากาฮาระ ชูยะ สมาชิกคนสำคัญจากพอร์ตมาเฟีย ยินดีต้อนรับกลับมาอีกครั้ง”

ชูยะเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง

ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้น เขาเป็นชายวัยกลางคน ผมสีน้ำตาลเหลือบทองถูกหวีแสกไปด้านข้าง ทักซิโด้สีดำขลับสะบัดปลิวทุกครั้งที่เขาขยับตัว

—วิคเตอร์ อูโก้ ผู้นำของกลุ่มพันธมิตรแห่งเอบีซี (Les Amis de l'ABC)

ชูยะรู้จักชายตรงหน้าเป็นอย่างดี เขาคือผู้นำของกลุ่มคณะปฏิวัติที่กำลังมีชื่อเสียงโจษจัน และแน่นอนว่าเขาคือผู้ใช้พลังพิเศษที่มีฝีมือพอตัว

ภารกิจของเขาเริ่มยุ่งยากขึ้นมาซะแล้ว

“ไง”

น้ำเสียงที่ถูกเอ่ยออกมาไร้ซึ่งความเป็นมิตรโดยสิ้นเชิง

“ครั้งนี้ไม่มีผู้ใช้พลังพิเศษคนอื่นจากพอร์ตมาเฟียติดตามมาด้วยงั้นหรอ”

“ฉันมาแค่คนเดียว ในรายงานที่แกขโมยไปก็มีเขียนอยู่แล้วไม่ใช่รึไง”

นัยน์ตาสีฟ้ามองอีกฝ่ายอย่างระแวดระวัง เขาไม่คิดมาก่อนว่ากลุ่มกองโจรที่เขาได้กำจัดไปในคราวที่แล้วเป็นแค่เสี้ยวหนึ่งของกลุ่มคณะปฏิวัติ บอสเองก็คงคาดไม่ถึง ไม่อย่างนั้นคงจะส่งกำลังสนับสนุนมากับเขาตั้งแต่แรกเป็นแน่

วิคเตอร์ไม่ได้ไม่ท่าทีโกรธเคืองกับคำตอบยียวนที่ชูยะเอ่ยออกมา เขาหยิบเอกสารออกมาก่อนจะมองมาที่คนตัวเล็กด้วยสายตาเรียบเฉย

“ยอดผู้เสียชีวิต 63 คน บาดเจ็บร้อยคนและสูญหายอีกนับไม่ถ้วน ทั้งหมดนั่นเป็นฝีมือของแก” อีกฝ่ายโยนกระดาษลงบนโต๊ะ น้ำเสียงและสายตาที่ราบเรียบเมื่อครู่หายไปเหลือเพียงความเกรี้ยวกราด

“แค่การโจมตีเพียงครั้งเดียวของผู้ใช้พลังพิเศษจากพอร์ตมาเฟีย หึๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ”

วิคเตอร์หัวเราะออกมา น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

“แกจะต้องชดใช้กับทุกอย่างที่แกทำไป ทุกอย่างที่แกพรากไป!!”

การโจมตีครั้งก่อนของพอร์ตมาเฟียสร้างความเสียหายเป็นวงกว้าง ไม่เฉพาะโกดังเก็บอาวุธ แต่ยังรวมถึงค่ายพักของกลุ่มคณะปฏิวัติ

นั่นรวมถึงครอบครัวของวิคเตอร์ด้วย

ชูยะนิ่งลงและประเมินสถานการณ์ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่

ถึงข่าวเรื่องพวกเขาถูกลอบโจมตีไปถึงหูบอส แต่เขาก็ไม่มั่นใจอยู่ดีว่าโมริจะยอมส่งคนมาช่วยหรือไม่ เพราะข้อมูลการสื่อสารภายในของพอร์ตมาเฟียที่รั่วไหลออกไปก่อนหน้าทำให้ศัตรูนำพวกเขาอยู่หนึ่งก้าว ถ้าหากโมริคิดว่าการส่งสมาชิกคนอื่นมาช่วยเป็นความเสี่ยงที่เปล่าประโยชน์ เขาคงจะถูกตัดหางปล่อยวัดทันที

ตอนนี้เขาต้องคิดหาทางรอดออกไปด้วยตัวเอง

สีหน้าติดรำคาญปรากฏให้เห็นบนใบหน้าของชูยะ “แกคิดว่าฉันเป็นพวกกระจอกที่จะถูกจับล็อคไว้ได้ง่ายๆแบบนี้รึไง”

ชูยะใช้พลังแรงโน้มถ่วงที่ฝ่ามือของตนบีบโซ่เหล็กที่พันธนาการเขาอยู่จนเริ่มแตก แต่เสียงของวิคเตอร์ก็ทำให้เขาต้องชะงักไป

“ถ้าแกจะทำอย่างนั้น ฉันขอแลกกับชีวิตของสมาชิกคนอื่นๆแล้วกัน”

สิ้นเสียงของวิคเตอร์ ไฟในโกดังร้างทั้งหมดก็ถูกเปิดขึ้น

สมาชิกมาเฟียอีกหลายชีวิตที่ติดตามมาพร้อมกับชูยะถูกจับล่ามโซ่อยู่ตรงกำแพงด้านหน้า วิคเตอร์เดินไปหาพวกเขา จิตสังหารค่อยๆแผ่ออกมาจากทุกฝีก้าวของชายในชุดทักซิโด้

วิคเตอร์ยกมือขึ้นที่ระดับอกของชายตรงหน้า ก่อนที่ไอพลังงานสีขาวจะถูกสูบออกมาจากสมาชิกมาเฟียผู้โชคร้าย นัยน์ตาของเขาเบิกโพลง ใบหน้าเริ่มซูบตอบและดำคล้ำลงอย่างรวดเร็ว

ขาทั้งสองข้างของอีกฝ่ายตะเกียกตะกายราวกับกำลังขาดอากาศหายใจ ริมฝีปากที่อ้ากว้างไม่มีแม้แต่เสียงที่ถูกเปล่งออกมา

ไอพลังงานสีขาวหมุนวนอยู่บนฝ่ามือของวิคเตอร์

พลังงานชีวิต

พลังพิเศษ —เหยื่ออธรรม (The Victims and The Dispossessed) พลังที่สามารถดูดพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดเพื่อเปลี่ยนมาเป็นพลังของตัวเอง

สมาชิกมาเฟียคนนั้นแน่นิ่งไป

ชูยะหยุดใช้พลังของตนทันที

“แกจะต้องทรมาณ” วิคเตอร์เดินกลับมาหาชูยะ รอยยิ้มน่าขนลุกปรากฎขึ้นบนริมฝีปากของเขา

ฝ่ามือเล็กใต้ถุงมือสีดำกำแน่นด้วยความหงุดหงิด

วิคเตอร์หยิบขวดแก้วขนาดเล็กขึ้นมาให้ชูยะเห็น “นี่คือยาชา ฉันผสมมันกับยาที่ออกฤทธิ์ทำให้กล้ามเนื้อของแกอ่อนแรง”

ถุงมือสีดำถูกถอดออก ปลายเข็มขนาดเล็กแทงลงมาบนผิว น้ำสีใสถูกฉีดเข้าใส่ฝ่ามือทั้งสองข้างของชูยะ

คนตัวเล็กขบฟันแน่นพร้อมมองคนตรงหน้าด้วยความเกรี้ยวกราด เขาควรจะจบเรื่องนี้ด้วยตัวคนเดียวโดยที่ไม่ต้องดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง

โดยเฉพาะดาไซ

ยาที่ถูกใช้ออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว เขาแทบไม่รู้สึกถึงฝ่ามือของตัวเอง แม้แต่การขยับมือเพื่อขัดขืนก็ไม่สามารถทำได้

วิคเตอร์เผยรอยยิ้มพอใจเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย

แท่งโลหะปลายแหลมถูกดึงออกมาจากซองหนัง เขาจรดมันลงบนปลายนิ้วของชูยะและแทงมันเข้ามาใต้เล็บ ก่อนที่เขาจะใช้แท่งโลหะจัดการกับฝ่ามืออีกข้างของชูยะโดยวิธีเดียวกัน

นัยน์ตาสีฟ้าปรายมองนิ้วมือของตนที่มีแท่งโลหะเสียบคาอยู่ เขาไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น

“ตอนนี้แกจะยังไม่รู้สึกอะไร แต่อีกซักพักยาก็จะหมดฤทธิ์..” วิคเตอร์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มองมายังเขาด้วยท่าทีสบายๆ

“จงลิ้มรสความเจ็บปวดซะ นากาฮาระ ชูยะ”

---

Writer’s Talk

สวัสดีค่ะ ในที่สุดเราก็เจอกับตัวร้ายประจำฟิคเรื่องนี้แล้ว วิคเตอร์ อูโก้นั่นเอง! เขาเป็นนักเขียนชาวฝรั่งเศสที่โด่งดังมากๆ เขียนวรรณกรรมระดับโลกเอาไว้หลายเรื่อง ทั้งนิยายเรื่องสั้น เรื่องยาว บทกวี แต่เรื่องที่เราประทับใจที่สุดก็คือ Les Misérables นี่ล่ะค่ะ

ชื่อพลังของวิคเตอร์ The Victims and The Dispossessed คือชื่อเรื่อง Les Misérables ที่นักแปลชาวอังกฤษใช้ค่ะ เนื้อเรื่องคร่าวๆจะเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันในสังคมในยุคของการปฏิวัติฝรั่งเศส ส่วนกลุ่มพันธมิตรแห่งเอบีซี (Les Amis de l'ABC) ก็เป็นกลุ่มนักปฏิวัติที่อิงมาจากในเรื่องเช่นกัน

ขอบคุณที่กดเข้ามาอ่านกันนะคะ ( ﾟ▽ﾟ)/